wycinaliście kiedyś piankę izolacyjną z kota?

Retorycznie pytam, bo pewnie nie ;-P Melduję, że wstępny etap remontu zakończyliśmy, wstępny, bo na wymianę rur wodnych musimy czekać do maja, a na doprowadzenie rur z ciepłą wodą (junkiers wylatuje, hura!) do lipca - ech, czeka mnie rok pod folią i w pyle ;-) Pierwszy etap przebiegł dość sprawnie, poza małymi wyjątkami - Smocza i moja alergia na kurz przypomniała sobie, że istnieje i oboje wyglądamy jak podczas ciężkiej grypy, bo po dwóch dniach sprzątania, mycia, pozbywania się nowego pyłu i starego kurzu histaminy nam tak skoczyły, że mamy czerwone nosy, masakryczny katar i niezły kaszel ;-) Mantra za to nie wytrzymała i musiała przebiec pod nogami Pana Remontera akurat wtedy, gdy ten uszczelniał nowe futryny drzwi pianką izolacyjną. Efekt? Kot miał piankowe podwozie. Brzmi śmiesznie, ale śmieszne nie było - piankę z brzucha i sierści wycięłam nożyczkami, ale dostała się także na poduszeczki łap, sklejając je kompletnie z sierścią. Mańka była potwornie nieszczęśliwa i chodziła potrząsając łapkami, ale oczywiście nie współpracowała w kwestii usunięcia tego cholerstwa. Dopiero drugiego dnia, gdy pianka mocno zaschła, kot się nieco uspokoił i był pół śpiący udało mi się delikatnie usunąć większość "sztucznych dodatków". A teraz idę się wymoczyć w wannie i zadbać o swoje dłonie, bo straszą, straszą po prostu ;-P
Miłego weekendu :-)