jakby nie było - paisley

Ta fotka to ze specjalną dedykacją dla Qd - wielbicielki paisley'ów :-) Kupiłam sobie na allegro piękny, indyjski szal za "całe" 42 złote polskie. Nie wiem, co to za skład, podejrzewam, że wełna z jakimś dodatkiem sztuczności, ale jest cudowny - ma 2 m długości i 70 cm szerokości, w sam raz, żeby się nim przyjemnie otulić i podziwiać te wspaniałe wzory. Też je bardzo lubię, jeszcze jeden dowód na to, że powinnam żyć w czasach secesji ;-P Nota bene - ciekawe informacje o historii i znaczeniu motywów z wzoru paisley można znaleźć tutaj.
A takie piękne szale to jest mój osobisty trik na poradzenie sobie z wymogami biznesowymi. Kiedy jeszcze musiałam się ubierać nobliwie i "dress code'owo" stosowałam tę sztuczkę namiętnie - nie miałam ochoty wydawać mnóstwa pieniędzy na nudne kostiumiki, więc inwestowałam w spodnie o klasycznym kroju, białe, dopasowane bluzki koszulowe i piękne szale. Drapowałam je malowniczo na ramionach, chusty przewiązywałam jak Meryl Streep w "Pożegnaniu z Afryką" i wyglądałam na tyle elegancko, żeby to uszło w firmie i na tyle egzotycznie, żeby nie czuć się "another brick in the wall" ;-)
Z frontu drutowego - myślę cały czas o Celtic, ale upały nie nastrajają do pracy z taką ciepłą włóczką. Za to zostało mi prawie 300 g Smyrny, którą kupiłam do Cottone i zakiełkowała we mnie pewna myśl...


Nie będę zdradzać szczegółów - projekt jest w fazie mocno pokręconych rysunków, nadałam mu już jednak "kryptonim" - Serenissima :-) Chodzi mi po głowie, ale wygląda na to, że w konkrety oblecze się dopiero po weekendzie, jako że ten zapowiada się dość aktywnie - w piątek idziemy na noc z Poznańskim Teatrem Tańca, w sobotę mamy rodzinną imprezę, a w niedzielę - Łagów wzywa :-) Obiecuję jednak, że będę wam kawałeczek po kawałeczku zdradzać, jak będzie wyglądać Serenissima.