dress code twój wróg, czyli jak się nie dać zwariować ;-)

Wielką zaletą mojej aktualnej działalności zawodowej jest to, że mogłam zapomnieć o corporate identity, "biznes lanczach", sztywniactwie itd. W zasadzie od ponad dwóch lat udaje mi się wszystko załatwiać wirtualnie - dzięki Internetowi, więc teoretycznie mogę negocjować nawet w piżamie (nie robię tego z szacunku dla innych i żeby się psychicznie przy okazji nie "rozmemłać", ale mogłabym ;-)Z szafy wyleciały korporacyjne mundurki i już nie muszę się zastanawiać, czy mój strój nie jest nazbyt "egzotyczny". Niestety na każdego przyjdzie pora ;-) W lutym muszę wybrać się do stolicy na spotkanie biznesowe, no i trzeba się jakoś ubrać, a moje aktualne ciuszki nijak się do "reprezentowania" nie nadają. W prawdzie odłożyłam "na czarną godzinę" dwa stroje z dawnych lat - ale kiedy je teraz obejrzałam, po pierwsze wydały mi się beznadziejnie smutne, po drugie - zlatują ze mnie :-/ chyba zrzuciłam kilka kilogramów od tamtych czasów, bo spodnie generalnie mogę trzymać w garści ;-P Perspektywa wydania niemałej kwoty na nowy "mundurek" który założę może raz mnie nie zachwyca, więc postanowiłam znaleźć złoty środek. Złoty środek ma wyglądać tak: chcę kupić klasyczne, jasnoszare, garniturowe spodnie. Podobają mi się na przykład takie z podwyższonym stanem z najnowszej kolekcji Solara:


foto: Solar
Wyglądają na spodnie wszechstronnego zastosowania ;-) Do tego skromna bluzeczka/top szaro-perłowa, z delikatnym połyskiem, a na bluzeczkę własnoręcznie wydziergany sweterek. Wyszperałam taki w gazetce Stricktrends (wiosna 2009):


Nazwałam go Violet, bo do dziergania użyłam zapasu ślicznej, fioletowej bawełny, która kupiłam kiedyś z myślą o wydzierganiu jednego z modeli Kim Hargreaves, ale jakoś mi później przestała do tego pasować.


Drutuję go od soboty, w przerwach między pracą a dzierganiem Carmen (która nota ben pewnie jutro zostanie doprowadzona do stanu: kompletny "korpus" z kołnierzem). Do tego nowy, fioletowy płaszczyk i własnoręcznie zrobiona, bakłażanowa torebka - i jak się będą krzywić na spotkaniu to mam to w nosie ;-P Nie warto współpracować z ludźmi, którzy nie potrafią docenić kreatywności ;-) Zwłaszcza, że spotkanie dość twórczego projektu ma dotyczyć.