Herbi kontra blacha = teksańska masakra piłą tarczową

Nie, to nie jest ekstrawagancka biżuteria, ani ogrzewacz na dłoń, ani w ogóle nic przyjemnego. To jest efekt mojego wczorajszego spotkania z puszką tuńczyka. Robiłam sałatkę na kolację. Puszka miała niby taki gotowy otwieracz, ale oczywiście blacha odwinęła się do połowy, po czym odmówiła współpracy. Pociągnęłam mocniej, blacha zasprężynowała i z wielką satysfakcją wbiła mi się w dłoń na połączeniu między kciukiem a palcem wskazującym, przecinając skórę na głębokości mniej więcej centymetra, niczym skalpel. Z wrażenia nawet nie poczułam bólu, a po sekundzie stałam nad zlewem do którego raźnym strumyczkiem płynęła moja krew. Zaalarmowany Smok myślał, że sobie palec obcięłam, bo ilość krwi była zupełnie nieproporcjonalna do wielkości rany. Smok opatrzył mnie i zajął się kolacją i kiedy już myślałam, że jest po wszystkim, nagle zrozumiałam, jak złośliwa była ta puszkowa blacha. Każdy ruch kciukiem otwierał ranę na nowo powodując, że przypominałam aktorkę grającą ofiarę w jakimś horrorze ;-) Skończyło się na tym, że rankę zaplastrowaliśmy plastrem "skórką", a dłoń Smok owinął mi ciasno bandażem i zwykłą szarą taśmą - głównie po to, żeby ich opór przypominał mi, że nie mam poruszać kciukiem. To chyba zadziałało, bo przez noc rana się ładnie zasklepiła. Niestety, bandaż będzie chyba potrzebny przez parę dni, co sprawia, że prozaiczne czynności, takie jak chwycenie szklanki, czy odkręcenie kranu z wodą stają się problemem (to prawa dłoń, żeby było weselej). Najważniejsze jednak, że odkryłam, iż mogę delikatnie wsunąć drut między kciuk a resztę palców i udaje mi się dziergać, wolniej niż zwykle, ale się udaje :-) Więc Motyla będzie jednak przybywać :-)
PS: Zdjęcie nie jest ostre, ale każdy, kto próbował kiedyś samodzielnie sfocić własną, prawą dłoń mnie zrozumie ;-)