Dziś jest mój osobisty Dzień Niepodległości. Dokładnie rok temu położyłam na biurku szefa wypowiedzenie z pracy i powiedziałam hasta la vista korporacji ;-) Pamiętam ten wielki strach zanim to zrobiłam i ulgę, gdy już było po i nieważne, że czekały mnie jeszcze 3 miesiące pracy tam - mentalnie byłam już wolna, ot tak w kilkanaście minut, choć dojrzenie do tego kroku zabrało mi ładnych parę lat. Byłam pełna obaw, w końcu zostawiałam za drzwiami niemal 9 lat, praktycznie całe moje dotychczasowe życie zawodowe. I jak wyglądam po tym roku? Żyję, i mam tu na myśli prawdziwe życie takie, w którym jest miejsce na zapatrzenie się w niebo, medytację i bycie tu i teraz, rano chce mi się wstać z łóżka, nie popłakuję po kątach, a z mojej twarzy zniknął wyraz wiecznego napięcia, którego kiedyś nie zauważałam, a który teraz odnajduję na twarzach ludzi nadal pracujących w "mojej" byłej korporacji. To był rok jak na roller coasterze - wielkie wzloty (jak uskrzydlające uczucie, gdy dostałam zlecenie przetłumaczenia przewodnika), ale i traumatyczne doświadczenie w życiu osobistym. Nie zrealizowałam dobrej połowy zamierzeń, ale może to i lepiej - odpowiada mi życie bez tabelek i wskaźników, bez wytyczania "ścieżki kariery" i rozliczania w ułamkach procentów, czy wykonałam zadanie, czy nie. Czuję, że żyję i to jest najważniejsze.
6 komentarzy:
Gratulacje Herbi :)
Jest co świętować, naprawdę!
dziękuję i nie zaprzeczę ;-)
...jesssu - czas lecie barrrdzo szybko - nie chce się wierzyć że to już rok...
wiesz że szkoda - prawda? (to był akcent egoistyczny:p)
...ale - jak tak patrzę i widzę to sobie myślę że barrrdzo dobrze!!!!!
przecież, wiesz, że jeśli mi czegoś szkoda, to ludzi , których zostawiłam - ale nie wszystkich zostawiłam, prawda? ;-p
prawda :D
ćoś kilknąłem w przeglądarce i jak z nikąd pojawiła się Twoja strona :)
a potem trafiłem na wyznanie uwolnienia z systemu. Osobiście jestem na podobnej ścieżce...
czasmi lekko zahaczam o "bestię" bo trzeba z czegoś żyć, ale tylko okazjonalnie , na moich zasadach i dla podtrzymania swoich pasji. Ciekawe jak po tylu lataach ułożyłaś sobie swój świat... poczyta. Ps, rzeczywiście na Twojej twarzy jest spokój ducha i czuć wolność. dobrze, że istnieją podobnie uwolnieni, upweniają mniw w swoich postanowieniach i wyborach. :)
Prześlij komentarz